Vijfde wandeldag deel vijf

Ik ben natuurlijk allang gelukkig dat ik weer in de bewoonde wereld sta en ook weer op de juiste route zit. Ik kan weer lopen en drie kilometer kan er nog wel bij. In Lezama aangekomen volg ik de pijlen en bordjes alberque, maar hoe ik ook kijk en zoek ik vind geen alberque, ik spreek 'n Spanjaard aan die me weet te vertellen dat er in dit dorp helemaal geen albeque is, hij houdt 'n jonge vrouw aan die perfect Engels spreekt en ook die weet niet van het bestaan van zo'n onderkomen in het dorp. De volgende plek waar dat wel is is in Bilbao, ze weet wel 'n hotel en is zelfs bereid me daar heen te brengen, te voet wel te verstaan. De vrouw, ik schat haar 'n jaar of 24 is bloedmooi en spreekt zoals gezegd perfect Engels, iets dat we als aux pair in Londen heeft geleerd. Ze is er twee keer één jaar geweest en nu terug in Spanje studeert ze medicijnen aan de universiteit van Madrid. Even op bezoek bij haar ouders hier in het dorp en nu begeleid deze schoonheid me naar het hotel. Is dat boffen of niet, voor mij dan wel te verstaan. Dat hotel is nog niet zo een, twee, drie gevonden. Ze vertelt heel spontaan over haar studie, ouders het uitgaansleven in dit dorp en ook in Madrid ( een wereld van verschil ) en zo valt me het lopen niet al te zwaar. Na weer 'n drietal kilometers, dichter bij Zamudio dan bij Lazama vind ze het gezochte hotel en regelt gelijk een zacht prijsje voor onderkomen en maaltijd en ook nog ontbijt voor morgenochtend. Uiteraard wil ik haar graag 'n drankje aanbieden maar dat slaat ze beleefd af, geeft me een kus op de wang wenst me succes met de verdere tocht en....is verdwenen.

( En nog is de dag niet voorbij, maar daarover de volgende week. gr.peter )