Camino de la costa deel 11

Vervolg.
Dit jaar is het niet mogelijk naar Santiago te pelgrimeren. Vandaar een verslag van een eerdere Camino en wel langs de Noord kust van Spanje, de Camino de la Costa

Het is inmiddels droog en een waterig zonnetje breekt door, aangezien het nog tamelijk vroeg is, is er dus alle tijd om Deba te bekijken. Nu valt hier niet echt wat te beleven maar er is wel 'n gezellig pleintje met een tweetal terrasjes. Ik plant me op een ervan neer en bestel een Russische salade en 'n glas bier. Krijg ik me toch een enorm bord vol salade, heel veel brood en 'n berg frites, waar ik alles bijeen 4.80 euro voor moet betalen. Gisteren kregen we bij het avondmaal welgeteld 12 frites. Ik heb nogal wat werk en tijd nodig om deze enorme hoeveelheid te verwerken. Een Oostenrijker schuift bij mij aan het tafeltje aan zodat de uitvoerige maaltijd nog gezelliger wordt. Hij eet niets maar drinkt wel 'n aantal halve liters die er wel heel makkelijk inglijden. Ik heb net mijn bord leeg, op al dat brood na dan, als er 'n Nederlander met z'n dochter bij ons komt zitten. Vader en dochter lopen ieder apart de camino waarbij de dochter ( Astrid 30 jaar ) iets teveel hooi op haar vork heeft genomen door te grote afstanden per dag te lopen en daardoor knie problemen heeft, dus hebben ze besloten dat de dochter twee dagen hier blijft om de blessure te laten herstellen, waardoor de vader twee dagen voorsprong krijgt. Dat ik beide nog vaak zal ontmoeten weet ik hier natuurlijk nog niet. Het wordt druk aan mijn tafeltje, ook Marcel en z'n twee Franse kornuiten melden zich, ook nog 'n Spanjaard, jawel Snurker de Beste, die overigens uit Santander komt en tot daar de camino loopt. Het is een gezellige boel op ons terras en we blijven lang zitten, zolang dat we dan ook maar besluiten hier de avondmaal te gebruiken. Voor ons allemaal het pelgrimsmenu en gezien we met acht personen zijn komen er vier flessen wijn op tafel die ook alle vier leeg zijn voor vertrek. We praten, lachen en eten en voor we het in de gaten hebben moeten we ons haasten op tijd in de alberque te zijn, want ook hier geldt, om 22.00 binnen en het licht uit. Binnen lukt nog net het licht gaat dan wel uit maar het geklets en gerommel houdt nog lange tijd aan. Zo'n avond is wel heel goed voor het moraal, ik ga tenminste met een prettig gevoel slapen. ( wordt vervolgd )