Camino de la Costa deel 12
Door: Peter Theunissen
Blijf op de hoogte en volg Peter
24 Juni 2020 | Spanje, Deba
Vervolg.
Dit jaar is het niet mogelijk naar Santiago te pelgrimeren. Vandaar een verslag van een eerdere Camino en wel langs de Noord kust van Spanje, de Camino de la Costa
Ik val vrijwel meteen in slaap en word om 01.15 wakker en geloof het of niet ik kan die snurker, die twee verdiepingen hoger ligt, horen. Ik probeer iets te bedenken waardoor ik de komende dagen van die man verlost ben en daar zijn naar mijn idee twee mogelijkheden voor. Of ik blijf een dag waar ik nu ben, maar hier valt niets te beleven, of ik reis met bus of trein 'n dag vooruit. Beide opties klinken niet erg aantrekkelijk. Waar is Petrus als je hem nodig hebt? Ook ben ik me ervan bewust om me niet zo druk over dit soort zaken ( of welke zaken dan ook ) te maken, voor alles zal in de loop van de reis blijken, komt een oplossing. Het weblog ga ik ook niet meer bijhouden onderweg, het geeft teveel gedoe om een internet plek te vinden en wat moet ik dan nog vertellen als ik weer thuis ben? Zo denk ik mezelf weer in slaap en droom van treinen, eten, wijn en snurkers. Alleen die snurkers dat is geen droom, op de slaapzaal liggen er nog 'n stuk of vijftien. ( wordt vervolgd ) gr.Peter
Dit jaar is het niet mogelijk naar Santiago te pelgrimeren. Vandaar een verslag van een eerdere Camino en wel langs de Noord kust van Spanje, de Camino de la Costa
Ik val vrijwel meteen in slaap en word om 01.15 wakker en geloof het of niet ik kan die snurker, die twee verdiepingen hoger ligt, horen. Ik probeer iets te bedenken waardoor ik de komende dagen van die man verlost ben en daar zijn naar mijn idee twee mogelijkheden voor. Of ik blijf een dag waar ik nu ben, maar hier valt niets te beleven, of ik reis met bus of trein 'n dag vooruit. Beide opties klinken niet erg aantrekkelijk. Waar is Petrus als je hem nodig hebt? Ook ben ik me ervan bewust om me niet zo druk over dit soort zaken ( of welke zaken dan ook ) te maken, voor alles zal in de loop van de reis blijken, komt een oplossing. Het weblog ga ik ook niet meer bijhouden onderweg, het geeft teveel gedoe om een internet plek te vinden en wat moet ik dan nog vertellen als ik weer thuis ben? Zo denk ik mezelf weer in slaap en droom van treinen, eten, wijn en snurkers. Alleen die snurkers dat is geen droom, op de slaapzaal liggen er nog 'n stuk of vijftien. ( wordt vervolgd ) gr.Peter
-
24 Juni 2020 - 17:39
Joop Kortekaas:
Peter,
Ik heb meer dan 200 overnachtingen in Alberges gemaakt maar ik had altijd oorproppen bij mij. In de binnenzak van mijn mummieslaapzak ( op mijn borst) had ik een paar doosjes earplugs en een slaapmasker en een heeeel klein zaklantaarntje. Licht en geluid kon ik zo afsluiten. Nooit geen problemen gehad. -
25 Juni 2020 - 10:21
Willem Gruijters:
Tja, Dat hoort bij de sfeer van een Camino.
Ik vond het altijd heel bijzonder om in een Albegue te overnachten. Ik heb de betekenis ervaren dat het slapen is in een “zaagfabriek”
Er kan nog een extra dimensie bijkomen. In een Albergue is een stapelbed de slaapplek. Ik had/heb de voorkeur om beneden te slapen. Daar schuilt ook een risico in. Zodra er een stevige pelgrim boven ligt die zich ieder kwartier omkeert met trampoline effect. Dan lijkt de komende etappe op een boetedoening. Ultreia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
