Camino de la Costa 13

Vervolg.
Dit jaar is het niet mogelijk naar Santiago te pelgrimeren. Vandaar een verslag van een eerdere Camino en wel langs de Noord kust van Spanje, de Camino de la Costa

Vanochtend blijf ik lang in dubio wat te doen.Ik loop het station in en bekijk de tijdtabel en daar blijkt dat ik over 27 minuten met de trein naar Bilbao kan en er dan over goed anderhalf uur ben met als grootste voordeel, weg van die Spaanse snurker. toch maar lopen naar Markina-Xemein, maar eerst ontbijt en koffie. Gelijk na vertrek hoor ik buiten het dorp een koekoek en meteen begint het ook weer te regenen. Het pad gaat weer stevig omhoog en met het hoger komen neemt de hevigheid van de regen toe. Het pad wordt weer rivier en ik zwem tegen de stroom omhoog soms tot de enkels in het water. Er staan twee makkelijke stoelen om even in de regen te rusten.Links van me ligt een prachtig maar kleddernat klaprozen veld terwijl ik aan de rechterzijde een weidse blik op een grijze zee heb. Ik loop bergaf 'n stel achterop, blijkt een Fins echtpaar en we besluiten gezamenlijk deze etappe te volbrengen. Kay, zo heet die Fin is een kolos van een man, niet alleen qua lengte maar meer nog van omvang. Z'n vrouw echter is, zeker bij hem vergeleken, 'n klein poppetje en dat is aan het lopen ook goed te merken. Zij wandelt lichtvoetig berg op en af terwijl Kay zwoegend en ondersteunt door Nordic wandelstokken voortploetert. Het moet gezegd er komt geen onvertogen of klagend woord over z'n lippen. Nu is het wel zo dat ik geen Fins versta maar de lichaamstaal zegt natuurlijk ook veel. ( wordt vervolgd ) gr.Peter