Santiago/Slot

Ik vertrek nog in het donker ( In Spanje is het om 08.00 nog donker ) voor de laatste 14 kilometer. Duik het eerste café in dat ik tegen kom en drink er koffie met een croissant.
Om 10.38 loop ik de kathedraal in Santiago tegemoet, helaas staat die in de steigers en naar later blijkt ook de binnenzijde.
Ik zoek 'n hotel en blijf twee nachten om het hele circus te bekijken. Het wordt allemaal steeds meer commercieler, iets dat me vreselijk tegenstaat. Het is "de Weg "die de reis interressant maakt.
Daarna rij ik met een bus van Santiago naar Porto om er 'n paar dagen samen met mijn lief van het leven en elkaar te genieten.
U mist ( of misschien ook niet ) de diepgang in mijn verhaaltjes, natuurlijk kende ik ook zwakke en emotionele momenten en veel meer dan dat, maar dat hou ik voor mezelf en alleen voor mezelf. Alleen reizen heeft zo z'n voordeleen, ik hoef met niemand rekening te houden, kies mijn eigen weg, tempo en tijden. Ik maak als ik alleen ben heel makkelijk contact en van de 35 wandeldagen heb ik slechts ééen keer alleen aan tafel gezeten. Meestal werd ik aan tafel genodigd door andere pelgrims. Zo zat ik met Duitsers, Portugesen,Engelsen, Amerikanen, Canadesen en een Italiaanse priester die in Santiago voor ging in de pelgrims mis, aan de avondmaal.
Het was pittig en nat maar ik zou het echt zo weer overdoen. Over overdoen gesproken, volgend voorjaar ga ik met mijn oudste kleinzoon Tom deze zelfde tocht lopen. Mijn ultieme wens voor mijn 75ste levensjaar.
gr.Peter