Fietsend naar Santiago Deel 13

Omdat ik het niet verantwoord vind dit jaar naar Santiago te gaan een verslag van mijn eerste en tweede fietstocht naar Spanje.

Heronville 16/05/2009
Word wakker door het lichte tikken van de regen op mijn tentdak. De dag begint dus vertrouwd. Het natte boeltje opgebroken en op de fiets gehesen, ook ik spring er bij en raas gelijk bergaf het dorp in. Kom op 'n drukke provinciale weg en bel bij de eerste telefooncel naar huis. Eigenlijk voornamelijk om mijn moraal op te poetsen, want dat is opnieuw tot een dieptepunt gedaald. Heerlijk om de vrolijke stemmen te horen van het thuisfront en dat pept me behoorlijk op. Ik fiets verder, nog steeds in de regen om 'n klein uurtje later onze jongste dochter te bellen die in het engelse Birmingham woont en vanwege het tijdsverschi,l het is er nu 09.12, wat later gebeld moet worden. Ook Josja doet een paar duiten in mijn moraal zakje en zelfs de regen houdt er mee op. Het is wel nog erg grijs en de koolzaadveld liggen er treurig bij maar geuren wel heel aangenaam en sterk. Ik rijd door 'n mooi golvend en landschap met echt overal van die gele velden die op sommige plaatsen Toscaans aandoen.
Ik mag wel geregeld behoorlijk klimmen, maar natuurlijk ook prettig en snel afdalen, iets dat met de nodige oplettendheid moet gebeuren. Het natte wegdek is glad en voor je het weet ga je onderuit.
Voeg daarbij en reuk van versgemaaid gras en ik word er blij van. "n Haas rent voor me uit en slaat even verder linksaf het veld in, de wegen beginnen op te drogen en ik hoor de vogeltjes weer fluiten. Kraaiachtige vliegen op en wat verder steekt 'n veldmuisje de weg over, of is het 'n spitsmuis? De rit is welliswaar kort, slechts 55 kilometer maar door de vele heuvels en vooral de harde tegenwind erg zwaar. Om 14.30 ben ik op de camping in Heronville zo'n 80 kilometer ten zuiden van Compiegne. Na een tijdje arriveren ook Jaap en Nel, ook zij hebben het zwaar gehad. Het weer was in de loop van de dag best aangenaam geworden op een stevige wind na dan. Inmiddels hangen alweer donkere wolken boven het landschap en ik betwijfel dan ook of Jaap en Nelly op tijd hun huisje recht hebben staan, ze lijken er niet al te handig in. Mevrouw begint gelijk de tent te poetsen en in te richten en ze hebben wel erg veel spulletjes bij zich. Heel veel spullen is natuurlijk wel prettig, je zit nergens zonder, zelfs stoeltjes en ook 'n zware hamer. Maar je moet het ook allemaal meeslepen in de fietstassen iets wat zich wreekt in bergop rijden. Een gezegde onder trekkers, zowel te voet als met de fiets , is dan ook: alles wat je thuis laat is mooi meegenomen. Het hele zaakje staat in iedergeval recht voor er van regen sprake is. We koken ieder ons eigen potje en maken er een bijzonder gezellige avond van. Vreemd eigenlijk, je kent elkaar niet maar door zo'n gezamelijk doel ontstaat er al heel snel 'n band. Morgen is het zondag en ik heb onderweg gelijk voor twee dagen boodschappen gedaan, iets wat voordelen maar ook nadelen heeft. Nadeel, je moet al die spullen niet alleen opeten maar ook de hele dag meeslepen. We wensen elkaar 'n goede nachtrust en kruipen tegen tienen in bed. ( wordt vervolgd ) gr.Peter