Fietsend naar Santiago Deel 12

Omdat ik het niet verantwoord vind dit jaar naar Santiago te gaan een verslag van mijn eerste en tweede fietstocht naar Spanje.

Onderweg 15/05/2009
Na een goede nachtrust besluit ik in ieder geval aan de volgende etappe te beginnen. Naar buiten kijkend constateer ik dat het mooi egaal grijs is maar in ieder geval wel droog. Ik stap in mijn nog steeds niet droge kleren, sjouw de bagage en fiets naar beneden. Ik bedenk me dat ik pas een weekje terug ben uit Ameland waar we heerlijk in de zon gezeten hebben. Die zon lijkt wel met de noorderzon verdwenen. Inmiddels is er zoveel gebeurd dat Ameland helemaal naar de achtergrond is verdrongen. Mijn weg zoekend om de stad uit te komen begint het opnieuw te regenen en de motivatie zakt nog verder. In de miezer komen me twee fietsers tegemoet ook helemaal in regenkleding verpakt en wel zo stevig dat ik niet kan ontdekken of het mannen of vrouwen zijn. Een kwartiertje later kom ik ze opnieuw tegen ? en om het kompleet te maken nog 'n keer een paar kilometer verder komen zij van de ene kant en ik van de andere. Stoppen en een praatje gemaakt met Nelly en Jaap uit Middelburg. Ook zij zijn op weg naar Compostela. Met 'n tot ziens nemen we afscheid. Het fietsen gaat best goed, geen pech of ander ongemak als ik even de regen buiten beschouwing laat. In Compiegne een heerlijk broodje kebab en frietjes gegeten met daarbij een stevig glas bier.Verder gaat het weer met 'n stormachtige wind op kop en klimmetjes op en af. Bij de laatste klim voor de camping slaat de vermoeidheid toe, ik hap naar adem en weet me met de laatste inspanning de heuvel op te werken. Helaas, geen camping. Bij navraag bleek die 3,5 kilometer verder bergafwaarts te liggen. Bergaf gaat nog net en ik rol met een lekker vaartje omlaag om vervolgens geen camping aan te treffen. Weer vragen lukt niet, er is geen kip, laat staan 'n mens te zien. Een café biedt uitkomst en de daar aanwezige stamgast weet me te vertellen dat de door mij gezochte kampeerplaats aan de andere kant van de heuvel ligt. Weer die klim van 3,5 kilometer, ditmaal meer op het tandvlees als op de fiets. Zwoegend bereik ik de top om me aan de andere kant omlaag te laten vallen. U raadt het vast....geen camping. Ik sta in de middle of nowhere en er is geen levende ziel te bekennen. Er komt 'n lelijke eend aangereden die ik tot stoppen dwing. Een mooie en charmante fransaise achter het stuur. Ze spreekt zelfs een beetje engels. Ik leg het probleem uit en zij treed meteen kordaat op door te telefoneren met de burgemeester die me op zijn beurt weer een heel andere richting uitstuurt, zo'n zeven kilometer verderop, waarvan er vijf berg op. Hoera, ik mag weer klimmen. Er op vertrouwend dat de burgervader toch wel weet wat er zich in zijn gemeente allemaal bevind begeef ik me met frisse tegenzin in de aangegeven richting. Een "bon courage "van de mooie fransaise doet me vooruit vliegen. Na weer en stevige klim vind ik bovenaan inderdaad een camping die bevolkt wordt door vaste staanplaatshouders. De beheerster is zo vriendelijkl me een plekje toe te wijzen voor de nacht. Mijn bezweette kop bekijkend geeft ze me gelijk een blikje bier, dat kloek,kloek verdwijnt in m'n maag. Ik ben twaalf uur onder weg geweest, bekaf en uitgehongerd. Douchen is nu het eerst en het lekkerst wat ik doe, daarna warm ik alles wat ik aan blikvoer bij me heb op en eet het met smaak. Het is inmidels al 21.00 uur en er rennen 'n stuk of twintig kinderen rondom de tent met 'n bal en doen allerlei spelletjes waarbij de bal over en tegen de tent vliegt. Het begint opnieuw te regenen waardoor de jeugd naar binnen schiet en ik aan een lange nachtrust kan beginnen. ( wordt vervolgd ) gr.Peter