Fietsend naar Santiogo Deel 11

Omdat ik het niet verantwoord vind dit jaar naar Santiago te gaan een verslag van mijn eerste en tweede fietstocht naar Spanje.

St, Quentin 14/05/2009
Het wordt dus een verplichte rustdag. Heb onrustig geslapen en ben al vroeg wakker, krentebroodje van gisteren gegeten en alle kleren goed uitehangen. Alles was door en door nat, ondanks dat allen in plastic verpakt is, tegen die stortvloed is geen tas bestand. De kamer lijkt wel 'n wasserij cq. drogerij. Om 08.00 naar de fietsenmaker die ik al snel gevonden heb en ik kan de fiets om 12.00 terug halen.Overal geinformeerd waar ik kan internetten. Men stuurt me van het bekende kastje naar de even bekende muur maar geen internet gelegenheid te vinden. Ik haal de fiets weer op. Kosten inclusief twee nieuwe binnenbanden en en snelbinder 15.70. Tijdje op de fiets gaan rondrijden, die lijkt weer volkomen in orde. Ik tref twee Hollandse vrouwen die net op het punt staan een restaurantje binnen te gaan voor een plat de jour.
Plat de jour, als je dat intikt in Google krijg je 59.100 resultaten en is eigenlijk niets anders als 'n dagschotel in 'n restaurant of eetcafé. Meestal is het een aanrader en pakt vrijwel altijd goed uit. In bovengenoemd geval was het een stuk rundvlees, zeg maar 'n sucade lapje met aardappelen en verse seizoensgroente. Doe er een glaasje wijn bij en je hebt heerlijk gegeten. Maar die zelfde plat de jour is op een regionale radiozender 'n plaatje die ze de hele dag draaien als promotie en daar krijg je je honger niet mee gestild.
Ik doe mee en we wisselen onze wetenswaardigheden uit. Ze komen uit Drachten ook op weg naar Compostela en zijn al een weekje onderweg. Na elkaars adressen te hebben uitgewisseld, fietsen zij verder en ik ga in de stad een stempel halen voor mijn Compostela paspoort in de basiliek. Vind toch nog 'n plek om 'n kwartiertje te internetten, maar de tijd is natuurlijk veel te kort om m'n verhaal te doen. Dat doe ik dan maar in mijn dagboek. Even naar huis gebeld waar mijn lief overstuur is omdat onze kleindochter niet wil drinken. Zowel mama als oma weten niet wat te doen. Komt vanzelf goed is natuurlijk net het verkeerde antwoord. Terug op de kamer is alles nog steeds niet droog, ook staat er nog een laagje water in de fietsschoenen die ik ben vergeten leeg te gooien. Zoek wat troost bij m'n dagboek en een gezellig plekje om wat te eten, waar ik met een Fransman in gesprek raak. Al is gesprek misschien niet het juiste woord, ik probeer te volgen wat hij allemaal in rap frans zegt. Maar daardoor is het avondmaal wel erg gezellig en we drinken er met z'n tweeen een fles wijn bij, iets dat mijn slaapkwaliteit ten goede komt. De motivatie is door allerlei tegenslagen tot een dieptepunt gedaald en ik moet me er eens goed over bedenken of ik de tocht wel wil voortzetten.