Fietsend naar Santiago Deel 10

Omdat ik het niet verantwoord vind dit jaar naar Santiago te gaan een verslag van mijn eerste en tweede fietstocht naar Spanje.

St.Quentin 13/05/2009
Vanochtend lig ik al een tijdje wakker en er ontbreekt iets..? Het vertrouwde geluid van vallende regendruppels. Ik steek m'n hoofd naar buiten en zie nu met eigen ogen dat het inderdaad droog is, tenminste er valt niets uit de lucht. De camping echter is één grote modderpoel en ik heb moeite om enigzins droog het toiletgebouw te bereiken. Tent opgebroken en die meegenomen om in de recreatie ruimte pas op te rollen en in te pakken om te voorkomen dat alles nu al onder de modder zit. 'n Stuk terug fietsen naar Dinant om daar de Maas over te steken om aan de andere zijde stroom opwaarts te fietsen. Ik vind een fietspad dwars door niemandsland waar ik een paar jaar geleden ook overheen reed naar Parijs. Lekker rustig en met hier en daar een tafel en banken om te picknicken of in mijn geval te ontbijten. Een vers stokbrood 'n blik haché en wat sardines. Nu niet een bepaald traditioneel ontbijt, maar het smaakt voortreffelijk. Het fietsen gaat voor geen meter. Pap in de benen is zwak uitgedrukt. Het fietspad door niemandsland is iets meer dan 20 kilometer lang en eindigt in Mariënburg waar ik op het dorpsplein een rozijnenbroodje oppeuzel met 'n flesje cola en het plaatselijke dagblad lees op een gezellig pleintje midden in het dorp. Hierna gaat het fietsen een stuk prettiger ( zal toch niet aan de cola liggen ) en ik erger me zelfs niet aan de drie keer lek rijden. Ik besluit door te rijden naar St. Quentin, het fietsen gaat zo goed dat ik er gbruik van wil maken. Heuvel op en heuvel af, het deert me niet en ik knal verder niet in de laatste plaats omdat ik achtervolgd word. Niet door een of andere hond, paard of enge man, maar door een zeer dreigende lucht waar de bliksem op afstand uit schiet. Het is een ongelijke strijd, die ik zonder meer verlies en terwijl ik in volle vaart een heuvel afdender zonder enige beschutting in de nabijheid word ik bedolven onder een natuurgeweld dat z'n weerga niet kent. Het is een drukke weg met voorbij razend auto en vracht verkeer, stromende regen, harde donder knallen en bliksems die je doen verblinden. Plotseling een harde knal, wielen blokkeren, bagage vliegt door de lucht, fiets en ik onderuit. Ik krabbel overeind, zie al m'n spullen her en der over de weg verspreid, een auto kan mijn slaapzak nog net ontwijken 'n ander maakt een lelijke schuiver over de tent. Er gebeuren gelukkig geen ongelukken en ik verzamel alles wat ik zie liggen om daarna de schade te gaan bekijken.De oorzaak van de ellende is een geknapte snelbinder die tussen het pignon gekomen is en het hele mecanisme blokkert. Geen beweging in te krijgen. Het giet nog steeds en de donders rollen over mijn hoofd terwijl ik telkens het opspattende water van passerende voertuigen nog eens extra over m'n hoofd krijg. Hevige bliksems maken het nog onaangenamer. Ik probeer de restanten van de snelbinder tussen de kamwielen uit te peuteren, iets wat me lukt met de beperking dat ik alleen nog maar in één versnelling kan fietsen en niet achteruit kan trappen.Alle bagage bijeen geraapt en zo goed en kwaad als mogelijk weer op de fiets geladen en richting St.Quentin. De wolkbreuk trekt over en bij het binnenrijden van de stad is het droog. De camping ligt aan de andere kant weet ik me nog van een eerdere tocht te herinneren. Ik rijd er min of meer blind heen, iets wat niet moeilijk is de bordjes wijzen de weg. Des te verwonderlijker is het dat ze gesloten is en helemaal opgebroken. Kamperen is uitgesloten, goede raad is duur. Ik spreek 'n fransman aan, niet echt verwonderlijk in Frankrijk, die me aanraadt om bij een iets verderop gelegen jeugherberg onderdak te zoeken en hij weet me ook nog het adres van een fietsenmaker aan de hand te doen, wel weer helemaal aan de andere kant van de stad. De jeugdherberg bleek ook al niet meer in gebruik, zodat ik terug naar het centrum van de stad loop en er een goedkoop hotel zoek, het is inmiddels 18.47, om er gelijk twee nachten te blijven zodat ik morgen naar de fietsenmaker kan.Bagage omhoog gesleept, natuurlijk naar de bovenste verdieping, geen lift dus klimmen, daarna met de fiets acht trappen op en toen onder de douche om alle smerigheid van het spatwater van me af te spoelen.Sta ik na al die regen toch weer onder het water. Eten doe ik bij Mc. Donalds die ik wel nog moet zoeken. Spreek 'n jogger die net passeert aan, blijkt dat dezelfde man te zijn die me eerder de weg heeft gewezen ( toeval betsaat niet ) en deze begeleidt me naar de fast food keten. Gezellig met Jean-Pierre, zoheet die man, gepraat over hardlopen en fietsen. Hij loopt verder en ik ga naar binnen en eet m'n buikje rond. Het is inmiddels 23.09 en ik moet nog drie kilometer terug lopen na er 163 te hebben gefietst. Zo het was me het dagje wel. Ik slaap heerlijk en droom van achtervolgingen en niet bestaande campings reuze hamburgers en enorme wolkenbreuken. Het was vandaag de dertiende? ( wordt vervolgd ) gr.Peter