Camino de la Costa deel 21

Vervolg.
Dit jaar is het niet mogelijk naar Santiago te pelgrimeren. Vandaar een verslag van een eerdere Camino en wel langs de Noord kust van Spanje, de Camino de la Costa


Slapen in 'n kamer alleen is pure luxe, geen gesnurk of het moet van mezelf zijn maar ik heb niets gehoord ! Na die vermoeiende dag van gisteren was slapen geen probleem, wel het wakker worden maar daar maakte 'n plens water een einde aan ( dat probleem van wakker worden bedoel ik dan ). Ik doe alles droog in de rugzak, dat is een extraatje van in een hotel slapen, ik hing gisteren de hele kamer vol met natte spullen en die zijn nu allemaal droog, al wordt het wel tijd een wasmachine te vinden, iets dat me waarschijnlijk wel gaat lukken in Bilbao, het doel van vandaag. Ontbijt rijkelijk met veel koffie en ga op stap, het hotel ligt aan de rand van een industrie gebied en daar loop ik lange tijd doorheen, in de regen uiteraard. In Zamudio loop ik het station binnen, ik ben de regen en het industriegebied zat, bekijk de vertrek tabellen en kom tot de conclusie dat ik toch maar beter door kan lopen, het duurt nog bijna twee uur voor er 'n trein komt die me naar Bilbao kan brengen. In mijn overmoed denk ik de afstand van hier naar Bilbao 12,4 kilometer ook wel binnen die tijd te lopen. Ga de droge stationshal uit en word weer getrakteerd op water, veel water. Ik mag nog van geluk spreken dat de rugzak echt waterdicht is, zodat ik vanavond in ieder geval iets droogs kan aantrekken. Het routeboek beloofd een goed beloopbaar pad, maar dat is waarschijnlijk gebaseerd op droge zomerdagen. Het pad is één grote modderpoel en nauwelijks te belopen en als extraatje gaat het net buiten Zamudio bergop, steeds steiler, ik val niet één keer maar aanhoudend en ga nu maar op handen en voeten verder. Dikke pakken modder onder de schoenen maken het lopen niet echt makkelijk, ook niet als ik na veel ploeteren eindelijk boven kom op een verharde weg. Dacht ik in twee uur in Bilbao te zijn, niet dus ik ben nu al twee en een half uur onderweg en nog lang niet op de plek van bestemming. In een van de vele plassen spoel ik zoveel mogelijk modder van schoenen en handen.Ik sta nog na te genieten van die glij en glibber partij als er 'n auto naast me stopt en een Spanjaard in voortreffelijk Engels me waarschuwt een kleine kilometer verder goed op te letten de juiste afslag te nemen. Of beter nog zegt hij, stap in dan breng ik je even dat stukje zodat ik zeker weet dat je goed zit. Ik toon mijn modder schoenen en handen, geen probleem, stap in we zijn er over drie minuten. De man is verantwoordelijk voor de bewegwijzering op dit stuk van de camino. Ik zit goed en wel staan we voor 'n driesprong waarvan ik volgens mijn begeleider de middelste moet nemen. Zo gezegd zo gedaan, het is een asfalt weg waar het water als 'n rivier over omlaag stroomt en ik stroom mee. Gelukkig gaat alles wel berg af en dat is op het natte na best prettig. Na anderhalve kilometer zie ik ver beneden me Bilbao liggen. Over wat zeer drukke wegen en kruispunten kom ik in de stad, dan volgen 'n paar honderd traptreden omlaag naar het centrum, er lijkt geen einde aan te komen en toch sta ik nog onverwachts midden in de stad op een mooi plein wel nog steeds in de regen. Ik haal de gids weer te voorschijn om een onderkomen te zoeken en krijg al heel snel hulp geboden van een Spaans echtpaar die me de weg wijzen naar het plaastelijke toeristen bureau. ( wordt vervolgd ) gr.Peter