Fietsend naar Santiago Deel 3

Omdat ik het niet verantwoord vind dit jaar naar Santiago te gaan een verslag van mijn eerste en tweede fietstocht naar Spanje.

100 Dagen voor vertrek 27/01/2009
De tijd gaat snel en mijn conditie is nog niet wat het wezen moet. Natuurlijk ben ik ook met praktische zaken bezig en heb ik de route boekjes uit het stof gehaald ( iets wat me later op mijn tocht nog behoorlijk zal opbreken )Een artikel in het blad "de Jacobstaf " doet me besluiten zeker zo vaak mogelijk te kamperen. Verschillende artikelen gaan over het leven in een Refugio. Een refugio is een goedkoop onderkomen voor pelgrims die in het bezit zijn van een pelgrimspaspoort en dan voor meestal 5 euro hier kunnen overnachten.Een korte impressie van een verslag is dat het een gevecht is om een plaatsje te bemachigen en wie het eerst komt het eerst maalt, waardoor er velen al om vijf uur 's ochtens vertrekken om maar verzekerd te zijn van een plekje de volgende nacht, met als gevolgd dat die gasten al om vier uur naast hun bed staan en de andere slapers wakker maken met hun geritsel met plastic zakken, alles moet tegenwoordig in die herrie makende zakjes gedaan worden.
Ik kan me de tijd herinneren dat de boodschappen thuis gebracht werden in grote papieren zakken en dat ik er dan als kind bij stond wanneer mijn moeder die zak uitpakte en ik verheerlijkt keek naar alles wat er uit tevoorschijn kwam. Het laatst kwam er altijd een verrassing uit "Het snoepje van de week" iets dat je bij De Gruyter ( vroegere kruideniers keten ) kreeg bij de aankoop van een bepaald bedrag, meestal 'n kleinigheid in de vorm van 'n speeltje. Eigenlijk is er niet veel veranderd. De huidige groot winkelbedrijven doen precies hetzelfde. Die zakken maakten veel minder geluid en waren natuurlijk ook stukken milieuvriendelijker, ook al speelde dat in die tijd nog nauwelijks.
Naar het toilet, goed en lang doorspoelen, uitgebreid douchen en inpakken, probeer daarnaast maar eens te slapen. Nee, ik kies voor het tentje en de betrekkelijke rust die dat biedt. Inmiddels heb ik ook een pelgrims paspoort aangeschaft. ( geeft tegen een zeer gereduceerde prijs toegang tot pelgrims slaapplaatsen ) Een tentje en de daarbij behorende spullen heb ik al evenals een prima hybride fiets met stevige dragers om het hele zaakje te vervoeren. Voorlopig fiets ik nog zonder enige ballast over de wegen. Wel nog fris zo eind januari maar niet meer zo koud als mijn eerste tocht. Ik kies er vaak voor langs de Maas te fietsen, lekker vlak en er valt altijd veel te zien. Deze keer steek ik weer met het veer over maar ga nu aan de overzijde stroomopwaarts richting Leut en wat verder Kotem dit alles op Belgische bodem. Strak blauwe hemel die zo blauw was alsof je door een polarisatie filter kijkt. Hoog in de lucht gaat een yet voorbij met daarin waarschijnlijk meer dan 200 mensen die zich niet bewust zijn door mij begluurd te worden. Heel wat lager trekken een aantal ganzen de rivier over en ik hoor ze al van verre aankomen met hun kenmerkend gegak. In België wordt veel aandacht besteed aan fietspaden en voorzieningen voor die fietser, zodat hier prettige omstandigheden zijn om rustig te kunnen fietsen. Ik kom nu langs de Zuid Willemsvaart en volg dit kanaal tot Smeermaas nabij Maastricht.In Maastricht weet ik wel een paar leuke plekjes om iets te nuttigen wat weer energie geeft.Lekker een heerlijk versgebakken stokbroodje met grotchampignons. Dat klinkt toch niet verkeerd, kopje koffie erbij en ik kan er weer tegen aan. Nu aan de rechter oever via Borgharen,Itteren Geulle a/d Maas naar Elsloo waar de Maasberg wacht. Een stevige kasseienberg waarop het moeilijk fietsen is, dus kies ik de goot.Moet je natuurlijk nooit doe, voor je het weet lig je erin en ook mij lukt dat. Opkrabbelen en maar naar boven wandelen om daar de schade te bekijken.Een paar schaafwonden en een buil en 'n ervaring rijker ( nooit meer in de goot ) spring ik weer op de fiets om het laatste stuk stevig door te trappen. Zo weer 60 kilometers op het tellertje dat inmiddels al op 320 staat. ( wordt vervolgd ) gr.Peter