Fietsend naar Santiago Deel 2

Omdat ik het niet verantwoord vind dit jaar naar Santiago te gaan een verslag van mijn eerste en tweede fietstocht naar Spanje.

Eerste tochtje. 03/01/2009
Begin januari, dus ik gelijk op de fiets, het is nog wel koud maar ik wil nu toch wel een begin maken met die conditie opbouw.Van Sittard richting het veer over de Maas is slechts acht kilometers. Het veer brengt me naar de overkant en gelijk ook naar het buitenland. De veerman blijft lekker binnen zitten zodat mijn overtocht gratis is. Dat die man binnen bleef kan ik goed begrijpen, het is namelijk stervenskoud. Mijn tenen liggen nu al stijf bevroren los in de schoenen en ikzelf bibber van de kou.


Vroeger als jonge man kon ik veel beter tegen de kou en dat zou best aan mijn dikke jas in de vorm van een stevige speklaag hebben gelegen. In die tijd was ik, door het goede leven zegt men, een paar kilootjes te zwaar, zeg maar veel te zwaar. Een kleine twintig. Hoe ze eraan kwamen weet ik niet, hoe ze eraf gingen des te beter. Door heel goed te gaan opletten wat ik at, veel meer te bewegen en dat consequent een jaar lang door te voeren wist ik de omvang behoorlijk terug te brengen naar betere proporties.


Stevig door fietsen dus om warm te worden. Alleen om stevig door te fietsen heb je conditie nodig en die ben ik nu net aan het opbouwen. Stevig doortrappen lukt dus maar vijf minuutjes waarna het tempo dramatisch daalt. Gelukkig heb ik wel de wind in de rug en zo vorder ik toch nog redelijk vlot langs de Maas stroomafwaarts naar Heppeneert waar ik de plaatselijke kerk, die een bedevaarts oord is, bezoek.Meer om warm te worden dan uit vrome motieven breng ik hier een tijdje door. Het is hier een komen en gaan van mensen die hier hoop en kracht komen zoeken voor een ziekte al dan niet voor zichzelf, maar vaak ook voor familie, echtgenoot of kinderen.Na een tijdje, je kunt er niet eeuwig blijven zitten, alle moed bijeen geraapt en weer verder naar Maaseik waar ik met de vaste brugverbinding opnieuw de Maas oversteek en nu aan de ander kant de rivier stroomopwaats te volgen. Helaas heeft de wind dezelfde richting aangehouden waardoor ik hem nu stevig tegen heb. De gevoels temperatuur zakt tot ver onder het vriespunt.Een kopje warme koffie wil er wel in, nu nog alleen een cafeetje dat daaraan wil meewerken.In Roosteren vind ik wat ik zoek en installeerde me gemakkelijk in het plaatselijke café met een heerlijk kop koffie. Eigenlijk nauwelijks zin om verder te gaan, maar in januari zijn de dagen nog erg kort dus, vooruit met de geit om nog net voor donker thuis te komen. Alleen ik kom niet meer van de fiets zo kou bevroren ben ik. Een warme douche en een heerlijke maaltijd doen al snel alle kou vergeten.Met een volgend tochtje wacht ik toch even dat het kwik wat verder boven nul gestegen is. Als ik in mei en juni fiets zal ik zeker niet zo'n kou tegenkomen. Hoe erg ik me daarin vergis zal later blijken. ( wordt vervolgd ) gr.Peter