Vertrek

Zaterdag 4 juni 06.45. Ik rol het bed uit, spring onder de douche en laat het water op mijn hoofd kletteren. We, m'n lief, dochter, die ons naar het vliegveld gaat brengen en ik eten een uitgebreid ontbijt. Ik ben toch wel wat gespannen voor de komende gebeurtenissen en het ongewisse ervan. Om kwart voor acht stappen we in de auto en nemen eigenlijk ook gelijk de verkeerde weg naar Charleroi. Moeten daardoor flink omrijden maar zijn ruim op tijd op de luchthaven waar het een drukte van belang is. Natuurlijk hebben we trek in koffie en dat doen we dan ook op ons gemak, misschien ook wel om het afscheid nog wat uit te stellen. Nu wordt het toch echt tijd om in te checken dus na het uitwisselen van knuffels en het wegpinken van 'n traantje en tot over vijf weken, loop ik door de beveiliging. Piep, piep, rood licht, stop, ik word opzij neergezet en mijn hele zorgvuldig ingepakte rugzak wordt overhoop gehaald. Op mijn vraag wat ze zoeken wordt geen antwoord gegeven. Met een nors gezicht wordt alles zorgvuldig betast en bekeken. Nadat vrijwel alles de revue gepasseerd is komt de aap uit de mouw. Die aap blijkt mijn bestek en met name het broodsmeer mes, ( Zo bot dat je er met je blote reet mee naar Parijs kunt rijden ) Moet het mes tot mijn grote spijt hier achterlaten en ik kan het zelfs niet mee teruggeven aan mijn liefjes. Nu moet ik al die spullen weer op een nette manier in mijn rugzak zien te krijgen. Best nog 'n heel karwei, ik heb nauwelijks plaats en alles een beetje overzichtelijk te ordenen. Volgende stap is in de rij te gaan staan om te boarden. Er wordt veel werk gemaakt van het controleren van het gewicht en afmeting van de handbagage. Zelfs 500 gram teveel wordt niet geaccepteerd en velen moeten dan ook spulletjes achterlaten of over medepassagier verdelen.Bij mij levert het geen problemen op alleen moet ik wel wat passen en meten om de bagage in dat rekje te krijgen. Zelfs 'n los regenjasje moet persé in de bagage of je moet het achterlaten. Nee, erg publieksvriendelijk is Ryanair echt niet. De hele club stapt in en binnen 'n kwartiertje na boarden is het toestel klaar voor vertrek.


Ik zit naast een man die van plan is vanuit Biarritz heel Spanje rond te fietsen. Hij had nogal wat problemen gehad om met de fiets in te checken, uiteindelijk was dat toch, weliswaar met bijbetalen, gelukt. Zo'n vlucht is weliswaar fijn om snel op de bestemming te komen maar ook erg saai.Ik droom dus wat weg en fantaseer dat het best prettig zou zijn tijdens die tocht een beetje begeleiding te hebben. Velen bidden onderweg tot Maria waardoor ze het wel heel druk heeft om al die mensen aan te horen, dus valt Ze om die reden als begeleidster af. Mij lijkt het geweldig als mijn naamgever Petrus die taak op zich zou willen nemen. Bij mijn eerste verzoek stemt Hij tot mijn verbazing gelijk toe.Ik ben wel toe aan een verzetje zegt hij en Jacobus kan mijn taak aan de hemelpoort die tijd wel op zich nemen is zijn antwoord als ik vraag hoe dat dan moet met alle gasten die zich aan de poort melden. Jacobus ? daar ben ik net op weg naartoe. Geen zorgen zegt Petrus ik zorg er wel voor dat hij op tijd weer in Santiago is. Ik schrik wakker en om 12.35 sta ik op de luchthaven van Biarritz en loop naar de uitgang waar de bus al gereed staat om me naar het station te brengen. Gelijk met mij stapt nog een mooie Nederlandse vrouw met twee kleine kinderen in die naar San Sebastian gaan. We kletsen wat en drinken samen koffie in het stations restaurant, de trein vertrekt pas over anderhalf uur. Ga na de koffie de omgeving van het station bekijken en wil wat boodschapjes doen. Helaas is alles tussen de middag gesloten en gaan de winkels pas weer na vieren open. De trein komt en als ik het plaatsnaam bordje Hendaye zie stap ik uit. Helaas voor mij stond er ook nog West achter de plaatsnaam, dus een station te vroeg. Geen nood, ik neem gewoon de volgende, alleen blijkt die, als ik de vertrektijden bekijk pas over drie uur te gaan. Je komt toch wandelen denk ik, dus hang die rugzak op je nek en ga lopen. Natuurlijk doe ik dat en na 'n dik uur sta ik voor het centraal station van Hendaye waar ik de eerste gele pijl, die de camino aanduidt, zou moeten vinden., iets dat me niet lukt. Ik weet de richting waarin Spanje en Irun ligt dus die kant wandel ik uit. Kom bij de brug over de Bidassoa, grensrivier tussen Frankrijk en Spanje en zie gelijk ook de eerste aanwijzing die naar Santiago wijst.