Eerste wandeldag deel twee

Ik zoek naar 'n aanwijzing over de route en zie iets verder op 'n steen een dikke gele pijl. Dat kan niet missen, het gaat gelijk omlaag en ik neem aan dat ik nu dan net het hoogste punt, van zeeniveau tot 518 meter, gepasseerd ben. De weg, als je tenminste van een weg kunt spreken, is bezaaid met grote rolstenen die het er allemaal op voorzien hebben mij onderuit te laten gaan. Ik moet echt heel goed uitkijken waar ik de voeten neerzet, zo'n steen onder je voet en je rolt echt als het ware vooruit. Ik hoor overal koebellen maar zie er geen tot plotseling het hele pad geblokkeerd wordt door 'n kudde wilde paarden waarvan de volwassen exemplaren allemaal 'n bel om de nek hebben. Dus echt wild zullen ze wel niet zijn. Toch wacht ik dat ze ver genoeg van de weg af zijn voor ik de kudde passeer. De weg gaat steil omlaag en het blijft oppassen geblazen. De vegetatie is uitbundig door de vele regen die in dit deel van Spanje valt. Bloemen in allerlei variaties, vlinders en salamanders het wemelt ervan, een lust voor het oog, ware het niet dat ik die ogen moest gebruiken om me goed te concentreren. En steeds hoor ik overal die bellen om de nekken van de paarden. Vermoeiend die afdaling die me weer helemaal tot zeeniveau terugbrengt. Ergens heb ik prachtig zicht op Pasaia,

'n Havenplaats aan een fjordachtige baai, het doel om voor de middag te bereiken. Het laatste deel daal ik af met honderden trappen om onverwacht ineens midden in het plaatsje te staan ver voor de verwachte tijd. Op zoek naar koffie met tortilla beland ik vlak bij het pontje, dat me strakjes naar de overzijde gaat brengen, op een terras. Die koffie smaakt na de inspanningen prima en ook een tweede kopje koffie gaat er makkelijk in. Vanaf het terras heb ik goed zicht op al het gebeuren om me heen. Kerkgangers, mannen die net als ik hier komen zitten met het krantje en espresso, er lopen een aantal nonnen voorbij, kinderen krioelen om het terras, kortom het is een heerlijke zondag ochtend. Het pontje komt aan varen ik haast me erheen. Voor 60 cent brengt de schipper mij en een aantal anderen, naar de overzijde waar opnieuw een terrasje wacht en ik het niet kan laten een caffee solo te drinken