Petrus

Als ik weer opsta vraag ik mezelf af of ik dit nog leuk vind, alle dagen regen,modder de vele kilometers. Ben nu een week onderweg en moet nog vier weken voort. Nee, leuk vind ik het eigenlijk niet en ik begin te twijfelen om nog verder te stappen. Waarom niet de trein terug naar huis te nemen? Sta voor de spiegel om te scheren, verschijnt Petrus in beeld, net nu ik daar helemaal geen behoefte aan heb. Hij kijkt me kwaad aan en zegt, heb je dan helemaal geen ruggegraad? Ik wil hem vertellen hoe ik deze week beleefd heb maar krijg er de kans niet toe. Je komt vanavond om half elf maar naar de Kathedraal, Johannes en Hubertus komen ook en dan gaan we daar eens overleggen. En weg is Petrus. Half elf in de Kathedraal? dat kan natuurlijk nooit. Toch ga ik om die tijd naar de kerk, rammel aan de poort, dicht natuurlijk. zie je wel, ik heb het gedroomd. Beetje verder gaat een deur open en Petrus wenkt me, hier moet je zijn. In de sacrestie zitten Johannes en Hubertus al te wachten. Fles wijn en glazen op tafel, Petrus schenkt drie glazen in, ik krijg niets. De heren zeggen niets en ik weet niet wat te zeggen, begrijp de bedoeling niet. Petrus neemt na lange tijd ( voor mijn gevoel ) het woord. Hoe ik het in mijn hoofd haal aan opgeven te denken na alle steun die Hij me de eerste week geboden heeft? Johannus doet er nog een schepje boven op en zegt dat ik maar een slappe lul ben, ehh pardon, penis. Hubertus, die tot nu zich afzijdig gehouden heeft staat op en geeft me een draai om mijn oren. Petrus zegt, nu kun je kiezen, doorlopen of......verder gaat hij niet. Dreigende taal dus. Petrus schenkt een groot glas wijn in, hier drink dit maar en ga op je kamer dit gesprek maar overdenken. Ik ga de kille nacht in en schrik wakker op mijn kamer, zie Petrus nog net uit het spiegelbeeld verdwijnen terwijl hij me een knipoog geeft