Rustdagen in Bilbao

Op naar het toeristen bureau dat na veel zoeken in 'n hoekje van het stedelijk theater blijkt te zitten. Ik krijg er 'n lijst met honderden hotels, ga er maar aanstaan. Gelijk tegenover het theater vind ik al heel snel iets waar ik twee nachtjes wil doorbrengen en dat ook nog betaalbaar is, 43.20 euro per nacht en dat midden in het centrum. Het eerst wat ik doe is kleren wassen en daarna mezelf , hang alles, behalve mezelf natuurlijk, over alle beschikbare plekken om te drogen. De kamer lijkt nu wel een uitdragerij. Zo, nu kijken of ik iets eetbaars kan vind en ga daarvoor de stad in. Inmiddels is het droog en op het plein voor de kathedraal met een mooi terras ga ik uitgebreid en lekker eten met 'n flesje wijn er bij natuurlijk. Een Frans stel, waarmee ik onderweg al een aantal malen heb gesproken en ook een keer de alberque mee heb gedeeld, schuift aan en gedrieën drinken we die fles wijn. Ik luister met belangstelling naar hun ervaringen waaronder het verhaal van de ook door mij gevreesde modderhelling net na Zamudio deze ochtend. Ook dat Franse stel was op handen en voeten naar boven geklommen maar de vrouw was zo uitgegleden dat ze besloten terug te glibberen en met de trein verder te gaan. Wel hadden ze zich zo goed mogelijk van de drab ontdaan in het toilet van het station. Zij hebben onderkomen gevonden in de plaatselijke alberque aan de rand van de stad hier in Bilbao, dus best een eind lopen. We nemen voorlopig afscheid en ik ga in de kerk een kaarsje opsteken om daarna terug te keren naar het hotel en naar goed Spaans gebruik een fijne siësta te houden.