Camino de la Costa deel 18

Vervolg.
Dit jaar is het niet mogelijk naar Santiago te pelgrimeren. Vandaar een verslag van een eerdere Camino en wel langs de Noord kust van Spanje, de Camino de la Costa

Ik besluit hier niet op te wachten en ga nog 8 kilometer verder naar Morga. Ik loop door de plaats en tref Marcel en zijn twee Franse companen ergens op een terras aan de maaltijd. Zij blijven hier wel overnachten, ik drink met hen een biertje en vervolg mijn weg. Voor me loopt 'n mooie dame met prachtige benen waardoor ik mijn vermoeidheid vergeet. Als die mooie dame ergens een winkel binnengaat duurt dat aangename uitzicht helaas maar enkele honderden meters. Aan het eind van het stadje een scherpe bocht naar rechts en daar wacht me een helling zo steil en vol keien dat me de moed in de schoenen zakt, ik ben al zo moe en moet me echt naar boven hijsen, iets wat steeds moeilijker gaat. Er lijkt geen einde aan te komen maar dat komt er natuurlijk toch en ik begin aan een afdaling die me op een provinciale weg brengt waar misschien wel honderd mensen langs de kant staan. Ik hoor muziek en er komt een reklame caravaan langsrijden gevolgd door 'n peleton wielrenners die bij nadere beschouwing van het vrouwelijk geslacht zijn. Mijn vermoeidheid doet me het onderscheid niet maken. Nu moet ik toch wel in de buurt van het doel van vandaag, Morga, komen. Onoplettendheid doet me links in plaats van rechts gaan iets dat ik veel te laat opmerk. Na elke bocht verwacht ik het einddoel te zien, iets dat maar niet wil komen. Tot overmaat van ramp is het weer beginnen te regenen terwijl ik voortploeter en er maar geen Morga opdoemt. Midden in 'n bos staat plotseling op een houten bordje Lazana 15 kilometer. Lazana, daar moet ik helemaal niet zijn dat is het doel van morgen? De moed zakt me in de schoenen, 15 kilometer ga ik echt niet meer redden, het is inmiddels 17.30 en ik ben al van kwart over zeven onderweg. Hier sta ik in de regen met mijn ziel onder de arm en weet echt niet wat te doen. Uit het niets verschijnt er 'n man die me vraagt waar ik heen moet, Morga is het antwoord, Morga ? .... dat is hier kilometers vandaan en dan wel terug. Verbeeld ik het me of speelt er echt een flauwe glimlach over zijn gezicht? Hij ziet mijn wanhopigheid en maakt me duidelijk dat ik even moet wachten, tenminste dat maakt er eruit op. Ik wacht en wacht en na een kwartiertje verschijnt er midden in dat bos 'n splinternieuwe auto met mijn redder achter het stuur. Instappen gebaart hij en we rijden in 'n behoorlijk tempo door bossen, modder en grote plassen, die man moet hier heel goed de weg weten, het lijkt meer op crossen dan op autorijden, tot we ergens in een dorp komen. Gewoon op deze weg blijven lopen zegt hij en je bent over drie kilometer in Lazana, hij geeft me 'n hand en voor ik hem heb kunnen bedanken is hij verdwenen. Ik kijk de auto achterna en zie hem omkijken en z'n duim opsteken. Waarom hij die laatste drie kilometer niet verder rijdt weet ik niet. ( wordt vervolgd en het wordt nog vreemder ) gr.Peter