Fietsend naar Santiago deel 5

Omdat ik het niet verantwoord vind dit jaar naar Santiago te gaan een verslag van mijn eerste en tweede fietstocht naar Spanje.

30 Dagen voor vertrek 11/04/2009
De tijden gaan snel en over een maand staat de vertrekdatum voor de deur en dan moet ik natuurlijk mee. Om aan de afstand en heuvels te wennen maak ik ook wat langere tochtjes met wat heuveltjes erin. Zo ook vandaag. Om 07.30 op de fiets richting Valkenburg om vandaar uit naar Klimmen te klimmen. Ransdaal volgt en dan naar Ubachsberg. Ik zie al veel bloemetjes en ook de bloesem is zich al aardig aan het ontwikkelen. Op sommige plekken ruik ik de geur van meidoornbloesem om even verder in de gierlucht te mogen belanden. Die is zeker niet minder van reuk maar wel veel minder aangenaam.
Verder gaat het naar Simpelveld om dan de mooie weg naar Eys te volgen. Na Eys een stevige klim en een fijne afdaling die me bij de paters van Wittem breng waar ik een kaarsje opsteek.
Het klooster en kerk van Wittem wordt veelvuldig bezocht door bedevaartgangers en door mensen die steun zoeken in moeilijke tijden, door er een kaarsje op te steken en hierbij een gebed te doen. In het verleden reed ik met de hele familie, vaker op een zondag ochtend, vader en moeder voorop en m'n broer en ik er achteraan van Maastricht naar Wittem over de provinciale weg Maastricht Vaals. Bij de kerk aangekomen werden de fietsen neergezet en de kapel bezocht waar we een tijdje in stilte verbleven. Na een paar kaarsjes geofferd te hebben gingen we in het ernaast gelegen restaurant iets drinken en eten. Dat was tevens de reden dat ik graag meeging. Op de terugweg reed in meestal vooruit om weer snel thuis te zijn en nog eventjes op straat te kunnen voetballen.
Het klimmen gaat me goed af, het afdalen nog veel beter.Nu volgt weer zo'n mooi stuk weg naar Epen, langs talloze vakwerkhuizen, die me naar het Achterste bos brengt. De weg wordt een onverhard pad dat behoorlijk klimt, ik ook trouwens,er komt geen einde aan ( of zou ik moe worden?).Na een klim volgt altijd en dat is het prettige van klimmen, een afdaling.In dit geval ook een hele lange. Ik bevind me inmiddels in België en ik ben al snel in Teuven om ,bij het ook bij Nederlanders bekende restaurant "Moeder de Gans" iets aan de inwendige mens te doen.Voort gaat het weer naar de Planck door een schitterend beukenbos. Plots steekt er een twintigtal meters voor me een groot everzwijn de weg over. Is dat schrikken.Ik ben nu in de Voerstreek, een pracht van 'n fietsgebied over een net aangelegd fietspad door de dorpen, Pietersvoer, st. Maartensvoeren en 's Gravenvoeren. Ook hier wordt door de boeren gegierd ( en niet van het lachen ). In België is het niet verplicht de mest in de grond te injecteren. Ik rij net langs een akker waar een krachtige straal van dat spul over het veld wordt uitgespoten. De wind staat in mijn richting en zo krijg ik er veel meer van mee dan me lief is. Met de brillenglazen vol druppeltjes rij ik zo snel mogelijk voorbij. Bij Moelingen de Maas over om langs het Albert kanaal naar Kanne te fietsen.
Kanne is een klein dorp net over de grens bij Maastricht en in 2008 uitgeroepen tot het mooiste dorp van België. In de jaren vijftig ging ik vaker over de Cannerweg wandelend naar dit dorp. UIteraard moest je toen nog de douane passeren met een geldig paspoort en ook al kwam ik er vrijwel wekelijks, ik moest steeds het paspoort tonen. Vaak werd je door de dorpsjeugd uitgejouwd met de volgende tekst "hollender, bollender, spekvreter , koekoek". Hoe alles verander is is nu wel heel duidelijk. Grensposten zijn er al jaren niet meer en het dorp wordt tegenwoordig voor de helft door "Hollanders "bewoond.
De Belgen hebben Paasverlof en het is er een drukte van belang.Ik fiets om Maastricht heen om pas bij Stein opnieuw de Maas over te steken en dan laatste 11 kilometer naar huis over Nederlandse bodem af te leggen. Ik heb er dan 120 opzitten dus ben ik wel toe aan een warme maaltijd. Die moet ik wel nog eerst even zelf bereiden. ( wordt vervolgd ) gr.Peter