Fietsend naar Santiago deel 6

Omdat ik het niet verantwoord vind dit jaar naar Santiago te gaan een verslag van mijn eerste en tweede fietstocht naar Spanje.

Dak van België 21/04/09
Vandaag tijd voor de laatste oefentocht, dit keer wel een beetje uitdagend. 06.30 op de fiets naar Valkenburg, de zon komt net over de heuvels piepen om het landschap in een mooi licht te zetten. Mist hangt nog over de velden en geeft een aangename en een beetje mysterieuze sfeer. Meteen na het Grendelplein, waar gisteren nog de finale van de Amstel Goldrace inzette, begint de Daelemer berg. Nog fris geeft de beklimming geen enkel probleem. Via Sibbe en Margraten naar Hoogcruts, kleine klimmetjes volgen elkaar snel op. Op 48 meter boven NAP begonnen zit ik inmiddels toch al op precies 200 meter. Verder naar de Planck om daar in Nederlands talig België te belanden, een paar kilometer verder is het alweer Franstalig. Bij het Amerikaanse kerkhof van Henri Chapell ben ik , zoals altijd, onder de indruk van de enorme hoeveelheid graven van mannen en jongens die voor onze vrijheid gesneuveld zijn. Er volgt een afdaling waarbij ik het betreur net mijn jas te hebben uitgetrokken. Niet getreurd, de ene beklimming volgt op de andere om weer warm te worden en om 10.00 zit ik in Eupen lekker aan de koffie en eet de meegebrachte boterhammetjes op terwijl ik naar de eendjes op de Vesdre kijk. Hier is Franstalig België weer vervangen door Duitstalig. Meteen na de pause volgt een 16.4 kilometer lange beklimming naar Signal de Brotange dat veel minder bekend is als de Baraque Michelle, die hier vier kilometer voor ligt en waar vele Nederlanders 's winters komen skieën. De lange klim is waar het om te doen is vandaag.Meteen na het verlaten van Eupen is de beklimming het steilst en vraagt nogal wat van de conditie. Al snel loopt het zweet met straaltjes onder mijn helm vandaan en er vormt zich spontaan een stroompje bergafwaarts, even laten wordt het zelfs een beek. Hoogwater alarm in Eupen. Flauwekul natuurlijk, gewoon doortrappen en pas stoppen als het dak van België op 694 meter bereikt is. Ook hier weer wat gedronken en gegeten en vooral van het fantastische uitzicht over de Haute Fagne genoten.
De Haute Fange is gelegen in het oosten van België dicht tegen de Duitse grens.Deze regio is een gecultiveerde mengeling van moerassige en bosrijke hoge plateaus ( hoge venen ), van uitgesrtekte wouden en diepe valleien met mooie bergbeekjes. De streek is een paradijs voor liefhebbers van trektochten, te voet of met de mountain bike. Tijdens de winter, die er vaak meer dan twee maanden aanhoudt, is er een overvloed aan sneeuw, een prachtig zicht en de gelegenheid aan langlaufen te doen. Wel is het zaak niet van de gemarkeerde routes af te wijken. Er zijn, ook in de huidige tijd, mensen verdwaald en pas na langere tijd niet levend terug gevonden.
Tijd voor de terugtocht. Daarvoor heb ik natuurlijk een andere route gekozen met na een flinke en lange afdaling weer nodige klimwerk. In Verviers genoten van al die vrolijke terrassen die bevolkt worden door voornamelijk studenten die er hun middag pause houden. Even ben ik de richting kwijt maar mijn oriëntatie vermogen blijkt nog te werken en ga op mijn gevoel een richting uit die me brengt bij de plek die ik verwacht, namelijk een 5,5 kilometer lange en vooral steile helling richting Battice. Van hieruit gaat het aangenaam bergaf door het schitterende land van Herve, waar de bloesem z'n best doet zo mooi mogelijk te zijn. Prachtige vergezichten en schitterende panorama's maken het fietsen wel heel erg aangenaam. Hier is gelukkig geen enkele mestkar te ontdekken en zo blijft er plek in mijn neus voor de aangename voorjaars lucht van gras, bloesem en geploegde akkers. Ik dender richting Maastricht om van daar over wel heel bekend terrein naar huis te fietsen.Ik zie de voordeur en ben nog net in staat de sleutel na 159.4 kilometer om te draaien en binnen te vallen. Onder de douche ben ik snel weer het mannetje. Over drie weken ben ik weer in België maar dan kom ik 's avonds niet weer thuis. ( wordt vervolgd ) gr.Peter