Eerste oefentocht met rugzak

Vroeg in maart haal ik de rugzak uit de kast en loop de voorraadschuur in om de rugzak met allerlei blikken en pakken te vullen. Ik hou het gewicht nauwkeurig in de gaten door eerst met en daarna zonder rugzak op de weegschaal te gaan staan om niet meer dan tien kilo op mijn rug te hebben.Trek mijn jas aan en loop de zon tegemoet dat houdt in richting oosten. Loop de Kollenberg op en dan richting Doenrade. De eerste kilometers ben ik bezig met het afstellen van de rugzak zodat die zo prettig mogelijk op mijn rug zit. Na Doenrade gaat het naar Puth en ik zie de kerkklok half tien aanwijzen. Daal af via een verharde veldweg naar Schinnen. Dikke knoppen aan de struiken en bomen verraden dat de lente nadert. Paardenbloemen en wilgenkatjes bevestigen dit. De bewolking neemt toen en grijze luchten benemen de zon haar uitzicht op aarde. Na Schinnen volgt er weer 'n helling en mijn benen en rug hebben dat snel in de gaten. Met zo'n rugzak lopen is best wel wennen voor de onderdanen en helaas ook voor mij. Op een bankje in Thull ga ik even uitrusten en zet die rugzak naast me op de bank, kan hij dat ook even doen, uitrusten bedoel ik. Hijs het zaakje na 'n kwartiertje weer op de rug en merk dat de benen het er niet helemaal mee eens zijn. Het is inmiddels ook beginnen te miezeren. Geen gezeur we moeten er toch aan wennen. Loop langs mooie vijvers waar vissers proberen vissen te verleiden zo'n haakje in hun bek te nemen. Ik kom nu door 'n mooi natuurgebied langs de Geleenbeek waarop eendjes zich vermaken en hun kostje zoeken. Voorbij het kasteel van Hoensbroek en loop verder langs het spoor om te constateren dat de conditie nog niet je dat is als ik meteen na dat spoor weer 'n heuvel moet beklimmen en de benen het er moeilijk mee hebben. Die rugzak trekt me als het ware omlaag en ik moet omhoog, tegengestelde belangen dus. Bij het station van Heerlen na zo'n 16 kilometer ben ik blij dat ik lekker comfortabel met de trein naar Sittard gereden wordt. Helaas moet ik nog twee kilometer van het station naar huis lopen iets waar zowel m'n rug als de benen het niet mee eens zijn. Conclusie, er is nog heel wat werk aan de winkel.