Camino de la Costa deel 10

Vervolg.
Dit jaar is het niet mogelijk naar Santiago te pelgrimeren. Vandaar een verslag van een eerdere Camino en wel langs de Noord kust van Spanje, de Camino de la Costa

Dinsdag 7 juni. Steek m'n hoofd uit het raam en trek het gelijk weer naar binnen zo hard als het regent. We eten met z'n allen wat geroosterd stokbrood met jam en 'n grote kom slappe koffie met veel melk. Iedereen vertrekt en ik twijfel of ik wel door dit weer verder wil. Ga naar de wasruimte om de tanden te poesten en kijk in de spiegel en zie...Petrus die niets zegt maar alleen maar met een speciale uitdrukking op z'n gezicht me aankijkt. Ik begrijp de hint en hang de rugzak om en stap de deur uit en de regen in. Het stortregent en er komt geen einde aan, weliswaar af en toe afgewisseld met miezer en dan weer regen en met het beeld en woorden van Petrus voor ogen stap ik voort. De hellingen, en dat zijn er vele, worden riviertjes, de paden bergbeken vol modder, uitkijken dus om niet onderuit te gaan, iets wat me niet lukt waardoor ik onder de modder kom te zitten. Spoel alles zo goed mogelijk in een van de vele poelen af en ga enigszins toonbaar verder. De wandeling wordt door de omstandigheden een pittige. Ik moet ook nog door 'n wei met loslopende koeien waarvan er een me duidelijk erg leuk vind en me op de hielen volgt en af en toe haar tong naar me uitsteekt. Ik bereik toch verder ongeschonden de overzijde. Mijn beide kleine tenen ( ik noem ze Wipneus en Pim ) hebben het zwaar te voorduren door de wrijving en het natte raken ze rood van opwinding. De wandeling is relatief kort, slechts 16 kilometer, maar door de omstandigheden en het weer doe ik er meer dan 5 uur over voor ik die 16 kilometer heb afgelegd en ik in Deba ben, waar een vriendelijke Spanjaard me naar het Toeristen bureau verwijst waar ik de sleutel van de alberque kan ophalen. Die alberque is ergens hoog in het dorp en een flinke klim brengt me erheen. Het blijkt een schoolgebouw waar tijdens de schoolvakantie een tijdelijk onderkomen voor pelgrims is ingericht. Ga eerst onder de douche, spoel mezelf en de kleren schoon en hang de kleren ( ik droog me met een handdoekje ) aan alles wat ik maar kan vinden dat als kapstok gebruikt kan worden. Inmiddels is ook de grote snurker gearriveerd ( shit ) en die probeerde ik nu net door die korte etappe te ontlopen. Het probleem lost zich vanzelf op door dat andere pelgrims hem verzoeken een ander plekje te zoeken, iets dat hij ook doet door met zijn matras naar de zolder te vertrekken. ( wordt vervolgd )